Be Happy...

Το ξέρεις ότι δεν θα σου χάλαγα χατήρι.. Εγώ , να ανοίξω τον υπολογιστή στις 11 το βράδυ για να μεταφέρω εικονίτσες ..

Αmo μου , αυτά είναι τα αγαπημένα μου αντικείμενα και χωρίς αυτά δεν θα μπορούσα να επιβιώσω στην ζούγκλα του γραφείου..
Καφές για τόνωση , τσιγάρο για λήθη και νεράκι για να σβήνω τον πόνο μου ..

Η κούπα βέβαια που είναι και η αγαπημένη μου , δίνει μια νότα χαράς στην συννεφιά μου ..
Μόνο που η Ελένη , συνάδελφος και φίλη , που μου την χάρισε πριν χρόνια , δεν είναι πιά στην ζωή .. Και ήταν γλυκειά και χαμογελαστή σαν την φάτσα της κούπας ..

Ολοι οι άνθρωποι έχουμε κάποια αντικείμενα που τα θεωρούμε απαραίτητα για να περνάμε καλά ..Το πολυτιμότερο όμως όλων είναι η ίδια η ζωή μας .. Συχνά το ξεχνάμε αλλα αυτό πάντα έτσι είναι ...

Καλώ όποιον θέλει και μπορεί να παίξει μαζί μας με αγαπημένα και ανεκτίμητα πράγματα που αγαπάει ..

Καληνύχτα σε όλους και όνειρα γλυκά ..

Το χρονικο μιας καταδιωξης...

Από τότε που θυμάμαι τον ευατό μου κάτι και κάποιος με «κυνηγάει»..Οι περισσότεροι , άντρες και γυναίκες, προσπάθησαν να με μειώσουν , να με κάνουν να νιώσω ότι δεν αξιζω τίποτα . Ιστορία πολύ παλιά που αρχίσει από τα μικρά μου χρόνια..

Ο δάσκαλος στην Πέμπτη και Εκτη δημοτικού μου έβαλε στο απολυτήριο 9 , γιατί τόλμησα να του πώ ότι πίστευα πως αξίζω το 10 !
« Δεν θα πάρεις 10» μου είπε «έτσι γιατί το κρίνω εγώ!»..Και άς ήταν ένας άξεστος του κερατά που έλεγε το αποχωρητήριο «αποχωρτήριο» και μου πήρε πολλά χρόνια να μάθω την σωστή λέξη, αφού πίστευα ότι για να το λέει έτσι αυτός που ήταν και δάσκαλος , έτσι θα είναι !!!

Φθάνοντας στο λύκειο ο μαθηματικός δεν απαντούσε στις απορίες μου , προφανώς έκανε «ιδιαίτερα» και εγώ δεν ήμουν πελάτισσά του , συνεχώς με μείωνε αλλά και δεν μπορούσε να μην μου βάλει μεγάλο βαθμό γιατί τα έλεγα και τα έγραφα..
Θυμάμαι ακόμα τι λύτρωση ένιωσα , όταν στα διαγωνίσματα του τέλους , του έδωσα λευκή κόλλα , μισό λεπτό αφού άρχισε η διαδικασία του διαγωνίσματος.

«Δεν θα γράψεις τίποτα ;» με ρώτησες..

«Οχι» απάντησα , και πιστεύω ότι η ματιά μου έκρυβε μεγάλη ικανοποίηση .. Το είδα στο άδειο από απορία βλέμμα του ..


Αργότερα , δουλεύοντας , μιάς και έχω αρχίσει από τα 17 μου , έχω συναντήσει κάθε καρυδιάς καρύδι ..Αλλος μου την έπεφτε , αλλος με ακολουθούσε με το αυτοκίνητο ανάβοντας τα alarm του αυτοκινήτου του , άλλος ασκούσε το διευθυντιλίκι του μόνο στο κεφάλι μου ( καλή ώρα σαν τούτους που έχω τώρα) και με έβαζε στον πάγο γιατί δεν του χαμογελούσα γλυκά το πρωί...

Από μερικούς ανθρώπους έχω νιώσει τόση κακία που μου είναι αδύνατον να εξηγήσω..
Από τον ίδιο μου τον άντρα την μεγαλύτερη , που με «έκοψε» τα πόδια και με άφησε να γλύφω τις πληγές ..


Σε αναζήτηση νέας δουλειάς λοιπόν , για να κερδίσω την αυτοεκτίμηση μου , να νιώσω ότι τόσο ECDL & EDP δεν θα πάνε χαμένα .. Οτι τόση εμπειρία στο χώρο των πωλήσεων πρέπει να εκτονωθεί και να εκτιμηθεί....
Οτι τα μάτια μου , όσο ωραία(;) και να είναι , τις ώρες της δουλειάς είναι μόνο για να σορτάρουν βάσεις δεδομένων για εξαγωγή στατιστικών στοιχείων..

Μου αξίζει να μεγαλώνω το παιδί μου με σεβασμό και εκτίμηση από τους άλλους και να εργάζομαι βάσει των θεμιτών κριτηρίων ενός επαγγελματία....όχι από το πλήθος και το μέγεθος της «γυναικείας» μου «καλοσύνης» ..


Καλό Σαββατοκύριακο....

Νεα αρχη..

Βαρέθηκα να είμαι "ρόζ"..
Μαύρο και κόκκινο ταιριάζουν πιο πολύ με την ζωή μου τώρα ..
Πρέπει να δω δυναμικά τα πράγματα ..
Πρέπει να πάρω αποφάσεις ..
Το κόκκινο με βοηθά .. Το μαύρο μου δείχνει το λάθος ..

Θέε μου , βοήθησε με ..

Εχασες το πέπλο σου ; Κρυώνεις ;

Δεν έβρισκα τόσο καιρό χρόνο να γράψω ..

Βλέπεις χορεύω ένα δύσκολο χορό ανάμεσα στην κτητικότητα του πρώην και το άγχος της μικρής ..

Εκείνος θεωρεί ότι μπορεί να ανακατεύεται στην ζωή μας και η μικρή , όπως είναι και το φυσικό για τα 14 χρόνια της .. τον ανέχεται, και φανερά απογοητευμένη μου δηλώνει « εγώ δεν ξαναπάω στον μπαμπά»...και το στοματάκι της είναι γεμάτο από έρπητες ...

Εκείνος δεν μπορεί να καταλάβει ότι το «πέπλο» που κάλυπτε τα ψυχολογικά του , τα οικονομικά του , τα σεξουαλικά του έχει γίνει χίλια κομμάτια ...Δεν υπάρχει πια οικογένεια γι’ αυτόν γιατί αυτός το διάλεξε ..

Και το «πέπλο» του (εγώ δηλάδή ) έχει γίνει σενίλ , καινούργιο και αχρησιμοποίητο αλλά καλύπτει τις ανάγκες τις δικές του και του παιδιού του...

Δεν μου συγχωρεί που είμαι καλά και θέλω να πάω και καλύτερα και ψάχνει τρόπους για να ελέγχει την ζωή μας ..

Θα κινηθώ νομικά , όχι για να αποκλείσω την επικοινωνία του παιδιού μαζί του (είναι άλλωστε κάτι που δεν θα το ήθελα ) , αλλά για δεί και με αποδείξεις ότι δεν είμαι πια το έρμαιό του και να πάψει να εισπράτει την χαρά του εγωισμού του από τα φοβισμένα μάτια της κόρης μου ...






« Θα πρέπει να αντιμετωπίσεις το ενήλικο παιδί σου .. σύντομα .. πόσο σε λυπάμαι ...»