Μια καλημέρα ...

Η μέρα είναι μουντή , κλαμένη και τα τζάμια γύρω από το γραφείο μου γεμάτα δάκρυα..
Σίγουρα θα ήθελα να ήμουν κάπου μακριά αυτή την στιγμή..
Κάπου αλλού .. μαζί σου..

Τα χρυσάνθεμα στο βάζο έχουν εξαντλήσει όλο το κίτρινο χρώμα τους για να μου βάψουν χαρούμενη την μέρα .. Είμαι καλά και αυτό είναι το περισσότερο.. Θέλω όμως και άλλο..

Το ρέικι δίπλα στο υπολογιστή , με έντονα μώβ λουλούδια σκορπίζει τα φύλλα του δεξιά και αριστερά σαν να θέλει να με αγκαλιάσει..
"Αυτό το φυτό είναι η πύλη του νεραϊδοκοσμου και της ανθρώπινης πραγματικότητας" μου είπε χαμογελώντας η κυρία του ανθοπωλείου.. " Οπου υπάρχει στην φύση , κατά την παράδοση , είναι η πόρτα για να περνούν οι νεραϊδες και να κάνουν όμορφη την ζωή των ανθρώπων" συνέχισε και φτερά , χρώματα , μαγεία και ρόζ σύννεφα γέμισαν την μέρα μου μετά από αυτό ..
Τώρα στέκει εδώ δίπλα μου και νομίζω πώς βλέπω μικρές πεταλούδες να πετούν στα κλαδιά του ..

Μου αρέσουν τα παραμύθια , νομίζω και σε σένα ..
Πολύ.. Οι ιστορίες για νύμφες και νεραϊδες κάνουν την καρδιά σου να χοροπηδά..

Μια πόρτα που ανοίγει .. χαμογελάς .. παιχνίδι για δύο..
Ισως μου πεις περισσότερα μια μέρα ..
Ισως όχι..
" σαν βγεις στον πηγεμό για την Ιθάκη , να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος"...
Μην αφήσεις να κουραστώ ..