tag:blogger.com,1999:blog-177633922024-03-07T23:56:20.626+00:00Ονειρα γλυκα...Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.comBlogger100125tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-47211003820889572552009-01-05T14:44:00.002+00:002009-01-05T14:56:25.801+00:00Πάει καιρός ..<div style='text-align:center;margin:0px auto 10px;'><a href='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl3NxmAn96dY4z8oTRklWJ5nQ-DzOaeYKh3980shQVnkurF1Fc2cNs3KcxuA7kNwMxtAgADe2slBO7s6lJKuwgF1cj_y3vEvIr8m8j_fC7Vbbs1brFje6-tG22LtH__1kAnv2t2A/s1600-h/%CE%A7%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82.jpg'><img src='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl3NxmAn96dY4z8oTRklWJ5nQ-DzOaeYKh3980shQVnkurF1Fc2cNs3KcxuA7kNwMxtAgADe2slBO7s6lJKuwgF1cj_y3vEvIr8m8j_fC7Vbbs1brFje6-tG22LtH__1kAnv2t2A/s320/%CE%A7%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82.jpg' border='0' alt='' /></a> </div><br /><br /><br /><br />Πάει καιρός που σβήνω το φως<br />Και σου ζητώ σ' ένα όνειρο μέσα να μπεις να σε δω<br />Μα δε μπορώ να κοιμηθώ<br />γιατί φοβάμαι μη τύχει εσένα να ονειρευτώ....Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-50609620408168183092008-12-15T13:29:00.001+00:002008-12-15T13:34:12.873+00:00All I want for Xmas....object width="445" height="364"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/RengWX0P5KA&hl=en&fs=1&color1=0x5d1719&color2=0xcd311b&border=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/RengWX0P5KA&hl=en&fs=1&color1=0x5d1719&color2=0xcd311b&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="445" height="364"></embed></object>
<br />Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-16658312157230228782008-11-19T09:53:00.002+00:002008-11-19T10:05:49.922+00:00Μια καλημέρα ...Η μέρα είναι μουντή , κλαμένη και τα τζάμια γύρω από το γραφείο μου γεμάτα δάκρυα..<br />Σίγουρα θα ήθελα να ήμουν κάπου μακριά αυτή την στιγμή..<br />Κάπου αλλού .. μαζί σου..<br /><br />Τα χρυσάνθεμα στο βάζο έχουν εξαντλήσει όλο το κίτρινο χρώμα τους για να μου βάψουν χαρούμενη την μέρα .. Είμαι καλά και αυτό είναι το περισσότερο.. Θέλω όμως και άλλο..<br /><br />Το ρέικι δίπλα στο υπολογιστή , με έντονα μώβ λουλούδια σκορπίζει τα φύλλα του δεξιά και αριστερά σαν να θέλει να με αγκαλιάσει..<br />"Αυτό το φυτό είναι η πύλη του νεραϊδοκοσμου και της ανθρώπινης πραγματικότητας" μου είπε χαμογελώντας η κυρία του ανθοπωλείου.. " Οπου υπάρχει στην φύση , κατά την παράδοση , είναι η πόρτα για να περνούν οι νεραϊδες και να κάνουν όμορφη την ζωή των ανθρώπων" συνέχισε και φτερά , χρώματα , μαγεία και ρόζ σύννεφα γέμισαν την μέρα μου μετά από αυτό ..<br />Τώρα στέκει εδώ δίπλα μου και νομίζω πώς βλέπω μικρές πεταλούδες να πετούν στα κλαδιά του ..<br /><br />Μου αρέσουν τα παραμύθια , νομίζω και σε σένα ..<br />Πολύ.. Οι ιστορίες για νύμφες και νεραϊδες κάνουν την καρδιά σου να χοροπηδά..<br /><br />Μια πόρτα που ανοίγει .. χαμογελάς .. παιχνίδι για δύο..<br />Ισως μου πεις περισσότερα μια μέρα ..<br />Ισως όχι..<br />" σαν βγεις στον πηγεμό για την Ιθάκη , να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος"...<br />Μην αφήσεις να κουραστώ ..Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-24560397603739729112008-10-16T09:35:00.002+01:002008-10-16T09:56:57.533+01:00Παιχνιδάκια..Θα ήθελα να ευχαριστώ πολύ την φίλη Ερατώ , για την πρόσκληση στο παιχνιδάκι των 7 αληθειών , αλλά πιο πολύ για την βοήθεια που μου έδωσε μέσα από το blog της , τις δύσκολες ώρες που ζούσα στο χώρο της δουλειά μου.<br /><br />Ερατώ μου , έχω να σου πω όιι δεν θυμάμαι , γιατί δουλεύω 23 χρόνια συνεχόμενα, καλύτερη αντιμετώπιση προϊσταμένου , πιο χαρούμενο πρωϊνό ξύπνημα και χαρά για δουλειά , πιο γεμάτα συναισθήματα ολοκλήρωσης και προσφοράς...<br /><br /><br /><br />Σε ευχαριστώ ξανά και σου κάνω δώρο τις αλήθειες μου που έχουν αρκετή αξία , αν σκεφτείς ότι τα ψέμματα που μπορεί να ξεστομίσει το στόμα μου , ανάβουν κοκκινα και μπλέ φωτάκια στο βλέμμα μου και είναι αδύνατον να μην με καταλάβει και ο πιο ευκολόπιστος..<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />1. Είμαι ερωτεύσιμη νομίζω και ασχολούμε αρκετά με την εξωτερική μου εμφάνιση..<br /><br />Αν δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω στον καθρέπτη το πρωί , δεν ανοίγω την πόρτα..(ψώνιο)<br /><br /><br /><br />2. Κρατάω ακόμα συναισθήματα για τους ανθρώπους και νιώθω προδομένη όταν συχνά πυκνά ανακαλύπτω ότι με κοροϊδεύουν ( αφελής)<br /><br /><br /><br />3.Ο έρωτας κρατάει σημαντική θέση στην ζωή μου μόνο που αλλάζει συχνά ονόματα..(άστατη)<br /><br /><br /><br />4. " Η νύχτα θέλει , κορμί και μέλι , διπλό σεντόνι που σε γλυτώνει , θέλει τσιγάρο βαρύ σαντέ .. Να μην σε γνώριζα , να μην σε χώριζα , να μην σε κράταγα στα χέρια μου ποτέ .."<br /><br />Είναι ένα τραγούδι που με μερικές λέξεις τα λέει όλα ..(πληγωμένη)<br /><br /><br /><br />5. Η κόρη μου , αρκετές φορές με αφήνει αλλάλου ..<br /><br />Πως μπορείς να μιλάς με ένα 15χρονο και στο τέλος της κουβέντας να νιώθεις ότι σε έχει συμβουλέψει ; (αγαθή)<br /><br /><br /><br />6. Πάντα έκανα λάθη και νομίζω ότι αυτό τον καιρό , την ψάχνω για το χειρότερο της ζωής μου..(ερωτευμένη)<br /><br /><br /><br />7. Είμαι ρομαντική και ηλίθια ( η μεγαλύτερη και πιο βαθιά αλήθεια της ζωής μου..)<br /><br /><br /><br /><br /><p> </p><p> </p><p>( είναι αδύνατον να βάλω link!)<br /></p>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-51762199051550864472008-10-03T10:55:00.002+01:002008-10-03T11:00:49.983+01:00Φαύλος κύκλος..Νομίζω ότι σε πολλά πράγματα δεν υπάρχει τέλος ..<br />Ενας κύκλος που δεν τελειώνει ποτέ..<br />Μάτια , χαμόγελο, τρυφερότητα...<br /><br />΄Ερωτας ...<br /><br /><br /><br /><br /> Ξανά...Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-6290663656680792862008-09-19T11:01:00.003+01:002008-09-19T11:19:54.059+01:00I am working....<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmFtJQWOQnboDTTuA8407oU0xYLQr0xPogQ1npDNCOeQvATXQ9Eo5bXBi8qup5urVP4fzt2VSiB1rIDJx7EKwUv6-1CN_QS3qFWn_ABEWXbailrX4eodj_-cLHP4aZ8jaUlPIwKA/s1600-h/funny_office_humor.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5247672844345947266" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmFtJQWOQnboDTTuA8407oU0xYLQr0xPogQ1npDNCOeQvATXQ9Eo5bXBi8qup5urVP4fzt2VSiB1rIDJx7EKwUv6-1CN_QS3qFWn_ABEWXbailrX4eodj_-cLHP4aZ8jaUlPIwKA/s320/funny_office_humor.jpg" border="0" /></a><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-80912994498798593032008-08-01T08:20:00.002+01:002008-08-01T08:25:45.998+01:00Μια γοργόνα στο ακρογιάλι<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGarB2GPzm7m_BhpcjK_zWmgBleN4SMakfFxicVu0oRqE7eQF5sG-_W4Yvh8kt_aKGtb6bB_PezwyIND3QPNUNwNk9CGGkPdoxh81gzAX2utTciwGnvUBBDlpFupGvFGQTaINpWg/s1600-h/KalimnosGorgona.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5229446371067575650" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGarB2GPzm7m_BhpcjK_zWmgBleN4SMakfFxicVu0oRqE7eQF5sG-_W4Yvh8kt_aKGtb6bB_PezwyIND3QPNUNwNk9CGGkPdoxh81gzAX2utTciwGnvUBBDlpFupGvFGQTaINpWg/s320/KalimnosGorgona.jpg" border="0" /></a><br /><div> </div><div> </div><div> </div><div> </div><div>Η φωνή της ταξιδιάρικη, ζωηρή, ονειρεμένη ..</div><div> </div><div>Και όταν γνέφει είναι αδύνατον να μην την ακολουθήσεις ..</div><div> </div><div> </div><div> </div><div>Θάλασσα , πέλαγος , αλμύρα η αγκαλιά της ..</div><div> </div><div>Ηλιος , άμμος , ζωή τα φιλιά της ..</div><div> </div><div> </div><div> </div><div> </div><div>Καλό καλοκαίρι ..</div><div> </div>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-45745135234931514862008-07-25T07:49:00.007+01:002008-07-25T09:58:43.326+01:00Η σωτηρία της ψυχής..Θέλω να πώ μια ιστορία .. Ισως όπως θα την γράψω εδώ ειναι κοινότυπη και μπορεί να έχει συμβεί σε πολλούς .. Αλλά αν κάποιος έχει παρακολουθήσει λίγο την "πικρή μου ιστορία", μέσα από το χρονικό του άσχημου διαζυγίου μου και μπορεί να νιώσει , θα καταλάβει ...<br /><br /><br /><br />Δεκέμβριος 2000...<br /><br />Εχουν περάσει λίγοι μήνες από τότε που έχασα τον πατέρα μου , ξαφνικά , σαν ένα φτερούγισμα πουλιού .. Ηταν πάντα δυνατός , στήριγμα, υποταγή , άνθρωπος ..<br /><br />Ενα ξημέρωμα , μετά από λιγόωρη αδιαθεσία , έπεσε μπροστά μου και έσβησε ..<br />Το σοκ μεγάλο .. Ο πρώην άντρας μου δεν βοηθούσε στην αναστήλωση μου..<br />Στην προσπάθειά μου για διέξοδο , ψάχνω για νέα δουλειά . Ενας έντιμος άνθρωπος που είχα δουλέψει μαζί του για αρκετά χρόνια , μου προτείνει να πάω στην εταιρεία του .. Νέο αντικείμενο , γιατρικό για τις πληγές μου...Ετσι ξεκινάω με διάθεση μεγάλη και προσπαθώ να ξεχάσω ότι με πλήγωνε . Βλέπετε για μένα η δουλειά μου ήταν πάντα μεγάλο κίνητρο ζωής..<br /><br /><br /><br />Δυστυχώς όμως , οι προιστάμενοί μου το " έβλεπαν" αλλιώς . Η άρνηση μου για νυκτερινή έξοδο ή η μη ανταπόκριση μου σε σωματικούς εγκλωβισμούς ήταν ο χάρακας για να μετρούν την ποιότητα μου σαν υπάλληλος..<br /><br /><br />Χρόνια με τρικλοποδιές , παρασκήνιο , αντίσταση ώσπου πρίν από ένα χρόνο βρέθηκα να μην έχω κάν αντικείμενο ..Χωρίς να έχουν αποδείξεις για την ανικανότητα μου .. Αντίθετα να υπάρχουν στοχεία για το αντίθετο..Σαν ένας άδειος σάκος πεταμένος στην γωνία.. Αυτό που η <a href="http://vromodouleia.blogspot.com/">Ερατώ</a> γράφει "εκφοβισμό".. και εγώ άδειασμα ..<br /><br /><br /><br />Νιώθω άχρηστη και περιττή αλλά η ανάγκη μου για τα χρήματα με κάνει ανίκανη να πάρω την τσάντα μου και να φύγω .. Να γλιτώσω από την ιδέα που μου καλλιεργούν ότι δεν αξίζω τίποτα..Ενα συναίσθημα που ένιωθα διαρκώς τα τελευταία 5 χρόνια του γάμου μου και νόμιζα ότι του είχα ξεφύγει για πάντα ..<br /><br />Το μυαλό μου , αν και θολωμένο δείχνει σημάδια αναλαμπής.. Ετσι φτάνω στο γραφείο της Αλεξάντρας που την ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια που μου έδωσε.. Στην πόρτα γράφει "ψυχολόγος" αλλά σίγουρα αυτό που βρήκα όταν μπήκα μέσα ήταν "άνθρωπος"..<br /><br />Χιλιάδες χαρτομάντηλα , δάκρυα , " έλα τώρα μπορείς", κουράγιο.. δύσκολο..<br /><br />"Πρέπει να μιλησεις , αυτός ο θυμός πρέπει να βγεί"..<br /><br /><br />Ετσι έφτασα μετά από πολλή προσπάθεια στο γραφείο του διευθύνοντα συμβούλου της εταιρείας . Είπα τα πάντα αποφασισμένη για όλα . Τι να την κάνεις αυτή την μίζερη ζωή , είπα στον ευαυτό μου.. η όλα ή τίποτα..Αξίζεις έλεγα και ξανάλεγα στον εαυτό μου , μπορείς ..<br /><br /><br /><br />Ιούλιος 2008<br /><br />Αγέρωχος , σκληρός αλλά εγώ πίσω από την γκριζοπράσινη ματιά του είδα μια λάμψη..<br /><br />Μου ανακοίνωνε ότι από 1η Σεπτεμβρίου θα αναλάβω μια ζωτικής σημασίας θέση και μάλιστα στο απειρόβλητο από τους "κυρίους" διευθυντές μου..<br /><br /><br /><br /><br />Αδειασα ξανά , αλλά αυτή την φορά από τις μικρές ενωμένες πετρούλες που είχαν σχηματίσει μια πλάκα στο στήθος μου..Μία μία έπεσαν εκεί μπροστά του κάνοντας ένα μουσικό θόρυβο..<br /><br /><br />Ευχαριστώ τον Θεό που μπορώ να παλεύω και αυτό εδώ το βήμα που μου δίνει τα όπλα..<br />Πάντα νιώθω καλύτερα όταν γράφω εδώ..<br /><br /><br />Καλήμερα..<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=Tt9nxZO2Re0"></a>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-51912063461800985052008-07-03T09:34:00.005+01:002008-07-03T09:57:56.951+01:00Κόκκινος ήλιος ..<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKqyrF_NWU_1l8HBteImscBJ1noJi75OABh3U4PnRzfad_24ndaCaAd2fLbBwfLPZKCPVxZskBWQB2Nhs4C0RPQk-fqxIzpgKYqja1qRmEt4HcdbLQfTgG-9fG2WcTm7uEX7GSrA/s1600-h/untitled.bmp"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5218705493291988594" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKqyrF_NWU_1l8HBteImscBJ1noJi75OABh3U4PnRzfad_24ndaCaAd2fLbBwfLPZKCPVxZskBWQB2Nhs4C0RPQk-fqxIzpgKYqja1qRmEt4HcdbLQfTgG-9fG2WcTm7uEX7GSrA/s320/untitled.bmp" border="0" /></a><br /><div></div><br /><div></div><br /><div>Hταν εκεί γύρω στις 8.. απόγευμα ..</div><br /><div>Ο δρόμος φαρδύς και μεγάλος ..</div><br /><div>Δέντρα και νέα παιδιά που γελούσαν στόλιζαν τις άκρες του ..</div><br /><div>Σήκωσα το κεφάλι μου αφήνοντας τις θολές σκέψεις να φύγουν από το μισάνοιχτο παράθυρο του αυτοκινήτου , και είδα έναν κατακόκκινο ήλιο να λάμπει ανάμεσα σε πολυκατοικίες και κακόγουστες κεραίες διασκέδασης ..</div><br /><div>Κρατώντας το τιμόνι με το αριστερό χέρι διέταξα γρήγορα το δεξί να βρεί το κινητό ψαχουλεύοντας μέσα στην τσάντα που έχασκε στο κάθισμα του συνοδηγού ..</div><div></div><div>Φαίνεται πως άργησα ..</div><div></div><div>Μια μικρή κλίση του δρόμου γέμισε με χρώματα τον οπτικό μου ορίζοντα αλλά εξαφάνισε εκείνο το κόκκινο ταψί που άναψε φωτιά μέσα μου..</div><div></div><div>Η συνέχεια της πορείας μου , αντίστροφη και ελλειπής , με βύθιζε σιγά σιγά στο απόβραδο που έφτανε στις άκρες της πόλης .. </div><div></div><div>Κρατώντας πιά το τιμόνι με τα δύο χέρια και την αίσθηση του κενού έντονη στα χείλη μου , ήξερα πώς κάπως έτσι , στιγμιαία θα έρθει η λύτρωση .. Οπως εκείνος ο κόκκινος δίσκος που γέμισε την καρδιά μου ελπίδα και τα μάτια μου μενεξεδί φώς ..</div><div></div><div>Χωρίς να το περιμένεις , στο τέλος του μεγάλου και φαρδύ δρόμου ...</div>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-24992851576565836752008-06-09T08:01:00.003+01:002008-06-09T08:52:08.536+01:00Το παράπονο..<a href="http://i110.photobucket.com/albums/n116/Reggina_84/nikos-kentriki.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i110.photobucket.com/albums/n116/Reggina_84/nikos-kentriki.jpg" border="0" /></a><br /><p></p><p></p><p>Μου άρεσε πολύ ... Ποιός μπορούσε να φανταστεί ότι μια "βρώμικη" ζωή κρύβονταν στο χαμηλομένο βλέμμα.. Στη ματιά που ζητούσε συγγνώμη .. Ματιά που απέφευγε να σε κοιτάξει σαν κορίτσι που ντροπιάζεται μπροστά στον πρώτο της έρωτα...</p><p>Παράπονο οι λέξεις ...Ανατριχίλα και σιωπή..</p><p>Μακάρι να βρεί η ψυχή σου τον παράδεισο που έψαχνε..</p><p> </p><p>Μόνο ένα τραγούδι θα μπορούσε να δώσει την απόλυτη σημασία των λέξεων..</p><p>Ενα τραγούδι σαν αυτό πιο κάτω ..</p><p>Νίκο, γειά σου...</p><p> </p><p> </p><p> </p><p><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/JuSZxtf2oNM&hl=en&color1=0x5d1719&color2=0xcd311b"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/JuSZxtf2oNM&hl=en&color1=0x5d1719&color2=0xcd311b" type="application/x-shockwave-flash" width="425" height="344"></embed></object></p>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-28727130064091162612008-05-27T10:53:00.001+01:002008-05-27T11:25:59.423+01:00Μένω εκτός...<object width="425" height="355"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/19okW1EdSNA&hl=en&color1=0x402061&color2=0x9461ca"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/19okW1EdSNA&hl=en&color1=0x402061&color2=0x9461ca" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="355"></embed></object>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-41641356931102821122008-04-17T18:53:00.009+01:002008-04-17T19:45:42.102+01:00Μια μικρή γλυκόπικρη ιστορία<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5oG4n-pjsuYIY08M42qY2PFzDxBBsl8t85ZeceaNiSzlwNzC7PEfXhdJE6BzeGTozZEkbI0R_-P0EO_bCRo-elYGlVOxio78VJ-j24kE9SvydLaZN0DlyhhheNxs15D5nUBgdfQ/s1600-h/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1014.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5190282595167454258" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5oG4n-pjsuYIY08M42qY2PFzDxBBsl8t85ZeceaNiSzlwNzC7PEfXhdJE6BzeGTozZEkbI0R_-P0EO_bCRo-elYGlVOxio78VJ-j24kE9SvydLaZN0DlyhhheNxs15D5nUBgdfQ/s320/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1014.jpg" border="0" /></a><br /><p><span style="font-size:+0;"></span><span style="font-size:+0;"></span><span style="font-size:+0;"></span></p><br /><p></p><div>Κάθε απόγευμα αποφεύγω τον μεγάλο δρόμο ... σκόνη , σταματημένα αυτοκίνητα , αγχος , κατάθλιψη..<br /><br /></div><div><div>Ενας μικρότερος παράδρομος με βοηθάει να ξεφύγω πιο γρήγορα από το βασανιστικό περιβάλλον που κάθε μέρα nine to five με εξαντλεί ψυχή και σώματι ..</div><div><br /></div><div><br /> </div><div>Σήμερα , όπως γίνεται συχνά τελευταία , είχε ουρές ..</div><div><br /><br /> </div><div><br /><br /><br /> </div><p></p><div>Ισως παράδοξα , ένιωσα να γαληνεύω .. Τα αυτοκίνητα ήταν πολλά , σχεδόν όσα της Εθνικής αλλά τα αγριολούλουδα που αγκάλιαζαν την πρώτη ταχύτητα του αυτοκινήτου μου από τα πλαινά του δρόμου, μου θύμιζαν την άνοιξη , την ανανέωση , τον μικρό χαμένο παράδεισο..</div><div><br />Μικρές μαργαρίτες και αγριολούλουδα η συντροφιά μου σε ένα δρόμο γεμάτο κίνηση αλλά με την όψη της εξοχής ..<br /><br />Σκέφτηκα ότι κάπως έτσι φυτρώνει και η ευτυχία .. Μικρές πράσινες λουλουδιασμένες τούφες σε μια ζωή μικρή και γεμάτη παράπονο..Δεν είναι λίγο να στρίβεις το τιμόνι στην απότομη κάμψη του δρόμου και μια χούφτα από λουλουδοπέταλα να πέφτουν στο διπλανό κάθισμα , λάφυρα του ανοικτού παραθύρου που τα πέρασε ξυστά .. </div><div> </div><div>Τα μάτια μου βουρκώνουν συχνά τελευταία αλλά σήμερα ένιωσα ότι κάνω λάθος .. Η ομορφιά είναι κρυμμένη εκεί που δεν ψάχνει κανείς , εκεί , στα λίγα αγριολούλουδα που φώτησαν τον δρόμο μου.. Σαν μικροί ήλιοι , κίτρινοι και άσπροι .. Ενα δρόμο που αξίζει να διαβαίνουμε μόνο και μόνο γιατί κάποια μαργαρίτα σε κάποια άκρη του θα μας δώσει την απάντηση σε ότι ψάχνουμε :</div><div> </div><div>Με αγαπά ; Δεν μ' αγαπά ;</div><div> </div><div>Θα κάνει χαλάλι τα φύλλά της και θα μας απαντήσει .. ΄</div><div> </div><div>Και είμαι από τους τυχερούς , από αυτούς που τα φύλλα της μαργαρίτας που μαδούν είναι πάντα μονά .. και πάντα με αγαπά ..</div><div> </div><div> </div><div>Και γω ζωή μου ...πολύ....πολύ...</div><div><br /> </div><div></div><div><br /><br /><br /><br /></div><div><br /><br /><br /><br /><br /><div><br /></div><br /><br /><br /><br /><br /><div></div></div></div>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-22441890574116105682008-02-26T13:41:00.002+00:002008-02-26T13:44:55.976+00:00Εσύ ξέρεις καλύτερα...Δεν λες αντίο γιατί δεν θες ..<br />Λες "θα τα ξαναπούμε" και κοιτάς ίσια στα μάτια..<br />Λες "θα σε περιμένω" και χαμογελάς ...<br /><br /><a href="http://xpsilikatzoy.wordpress.com/">Κωνσταντίνααααααααα.....</a>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-4683510729281437042008-01-26T23:19:00.000+00:002008-01-27T00:44:34.998+00:00Σιωπές..<a href="http://www.agnesw.com/wp-content/uploads/2007/04/cry.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://www.agnesw.com/wp-content/uploads/2007/04/cry.jpg" border="0" /></a> Είναι λίγο αργά αλλά μου αρέσει να το ξενυχτάω .. Οι ώρες της νύχτας είναι σιωπηλές και γεμάτες φωνές .. Πνίγουν στο σκοτάδι τους τα δάκρυα και δίνουν την ελπίδα της νέας μέρας..<br /><br />Νιώθω μικρή στο σκοτάδι της αλλά και μεγάλη ...Δυνατή να αντιμετωπίσω τα πάντα ..<br />Ο ήλιος όμως το πρωί συχνά με τυφλώνει και χάνω καθε νυχτερινή ελπίδα μου..<br /><br />Δεν θέλω να το χάσω αυτό . Να κάνω όνειρα , να προσπαθώ , να ελπίζω ..<br />Κάποιος βλέπει από κει ψηλά .. δεν μπορεί..<br />Αυτός που έκανε την εναλλαγή της μέρας με την νύχτα..<br />Αυτός που υγράνει τα μάτια μας σε κάθε σκίρτημα της καρδιάς μας ..<br />Αυτός .. Αυτός ..<br /><br />Εχω κάνει λάθη το ξέρω .. Ισως δεν έχω βάλει όρια σε πολλά πράγματα στην ζωή μου ..<br />Αφηνα πολλά περιθώρια σε πολλούς ..<br />Πως να λειτουργήσω αλλιώς ;<br />Με ποιο φάρμακο περνάει η καλοσύνη ;<br />Εχει θεραπεία η ευαισθησία ;<br /><br />Είναι αργά.. Οι φλόγες των κεριών χοροπηδούν και μου δείχνουν μικρά φωτεινά δρομάκια επάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού.. Εκείνο το μωβ μπουά μοιάζει να κινείται καθώς το φώς από τις μικρές φλογίτσες τους πέφτει επάνω του..<br /><br />Και εγώ το δρόμο της καρδιά μου ακολουθώ.. Τρέχω κάθε μέρα να διαβάσω τα νέα από την Λυδία και ξεχνάω για λίγο τις εγωιστικές σκέψεις που με ενοχλούν ..<br /><br />Δεν ξέρω .. τα ψέμματα δεν ζούνε πολύ καιρό .. ελπίζω να είναι έτσι . Γιατί μόνο έτσι θα ησυχάσει η αλήθεια που χαρακώνει το στήθος μου, που ανοίγει πληγές στην αγάπη μου , που δεν αφήνει το μυαλό μου να εμπιστευτεί..<br /><br />Ενα φύσημα και τα κεριά θα σβήσουν ....<br />Ελπίζω όχι και η ελπίδα μου...<br /><br /><br /><br /><br /><span style="font-size:78%;">Μπορεί τα δάκρυα να σου δίνουν δύναμη ; ... Ισως γι'αυτό κλαίω τόσο συχνά τελευταία...</span><br /><span style="font-size:78%;"></span>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-79902811686422525332007-12-19T13:34:00.001+00:002007-12-19T13:58:11.457+00:00Γλυκές ευχές ...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZwp2sm1SakybDNxnxZCRZ7A2tWIEXwNHK0kTdsc8eJLvTnRivn4mEA9QIfzpWk-PGfvyq8-SJJMol2aUg2rPi_IEPnTdXqS5UqQmig9mxAh6HelJ6leGykyE8dCsNxiOsBXKxbQ/s1600-h/701892n6o1f3stc7.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5145681420196767922" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZwp2sm1SakybDNxnxZCRZ7A2tWIEXwNHK0kTdsc8eJLvTnRivn4mEA9QIfzpWk-PGfvyq8-SJJMol2aUg2rPi_IEPnTdXqS5UqQmig9mxAh6HelJ6leGykyE8dCsNxiOsBXKxbQ/s320/701892n6o1f3stc7.jpg" border="0" /></a><br /><div><br /><br /><br /><br /><br /><br />Αποφεύγω να γράψω αυτό τον καιρό .. Φοβάμαι πως εχω στερέψει ..<br />Το κενό μέσα μου είναι τόσο μεγάλο που νιώθω άδεια , δεν έχω κουράγιο να προσπαθήσω για τίποτα .. Οι λέξεις περνάνε από μπροστά μου και δεν καταφέρνω καν να τις δώ ..<br /><br />Είναι και γιορτινές οι μέρες , τρέμω να χαλάσω την εικόνα τους ..<br />Το καλό είναι πως κάπου στο βάθος του μυαλού μου υπάρχει μια ελπίδα , ένα αίσθημα ότι όλα θα αλλάξουν άρδην ..<br /><br />Δεν έχω κάποια σημάδια για να το πιστεύω , αλλά δεν ξέρω γιατί το περιμένω .. Η έκτη αίσθηση άλλωστε ήταν πάντα το φόρτε μου ..Εκεί που βυθίζομαι κάτι με φέρνει στο αφρό και πλέω με τα χέρια ανοικτά στα κύματα ..<br /><br />Οπως χθες το βράδυ .. Παρέα με δύο ποτήρια λευκό κρασί και τραγούδια του Μάνου Λοίζου τραγουδησμένα από την Χαρούλα , μια τραγουδίστρια που από τα σχολικά μου χρόνια τρέχω από πίσω της ..<br />Αναμνήσεις και όνειρα των τελευταίων 25 χρόνων της ζωή μου γύρισαν πίσω , έτσι ξαφνικά ..<br />«Ολα σε θυμίζουν» τραγουδούσε εκείνη και εγώ θυμόμουν ένα πλοίο για Ρόδο το 1985 που και εγώ τραγουδούσα το ίδιο τραγούδι μαζί με την κομπανία του σχολείου για να διασκεδάσουν οι συμμαθητές μου στην σχολική εκδρομή μας .. Ηταν τότε που τα όνειρα για να ασχοληθώ με το τραγούδι ηταν ζωντανά και υποστηριζόμενα από τους φίλους και την παρέα μου ..<br />«Οταν βλέπετε να πίνω».. και τα δάκρυα ήταν ασυγκράτητα στις άκρες των ματιών μου , όρμούσαν στα μάγουλα και έφταναν διψασμένα στα χείλη μου.. "πληγωμένο αηδονάκι που του πήραν την φωνή"..<br />Που πήγαν 25 χρόνια , άραγε έκανα ένα βήμα μπροστά , πως θα κυλήσουν τα επόμενα ;...<br />Απορίες και ελπίδες , δάκρυα και ανεξάντλητα συναισθήματα ..<br /><br /><br />« Καημένη μανούλα , είσαι ευαισθητούλα» ..η φωνή της μικρής με έφερε στην πραγματικότητα ..<br /><br />Γύρισα και είδα τα μάτια της ... Καστανά και φωτεινά με τεράστιες βλεφαρίδες ..<br /><br />Το επίτευγμα της ζωή μου.. η κινητήριος δύναμη ..<br />Μεγάλη βουτιά αλλά ακόμα μεγαλύτερη η χαρά της ανάδυσης ..<br /><em>Για σένα αντέχω μωρό μου , για σένα ...<br /></em></div><div></div><div><br />Εύχομαι σε όλους κάθε <em><strong>γλυκό όνειρο</strong></em> σας να βρεί την θέση του στην χαρά των γιορτών και να δώσει ένα καινούργιο νόημα στον νέο χρόνο που έρχεται..<br /><br /></div>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-25350926472728193412007-12-07T11:20:00.000+00:002007-12-07T11:21:46.350+00:00<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcYFj0mcuc85ucjglC8E4QkdUjocuXEAM_NnwGdQcYjRI4uYjze4T9fl4Cj3897TdzQwMS5RhvQ1bMIAS54jaHLE9K3wj37wv1Waf6cBAvq8PlJFx-fNsvwmpyvFutXJxPlQ1UAg/s1600-h/732273wbbx6c6t4o.gif"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5141189565625874370" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcYFj0mcuc85ucjglC8E4QkdUjocuXEAM_NnwGdQcYjRI4uYjze4T9fl4Cj3897TdzQwMS5RhvQ1bMIAS54jaHLE9K3wj37wv1Waf6cBAvq8PlJFx-fNsvwmpyvFutXJxPlQ1UAg/s320/732273wbbx6c6t4o.gif" border="0" /></a><br /><div></div>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-31666187430153919942007-11-18T21:15:00.000+00:002007-11-18T21:18:47.339+00:00Χάνομαι...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlt4dcFl135ccJc4UbS-3t-T01k-XEuoYD38veX6Qzth0lM1mqJGWPxDgHW5xnfc9-gBIyO4BZUUe6RNxc6YXb0Lvb9ZeQSO1_x6T4HI4PP24DxTRtw_uaOhiTRhzaybs6R-xYXQ/s1600-h/Winter+Leaves.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5134292633085673154" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlt4dcFl135ccJc4UbS-3t-T01k-XEuoYD38veX6Qzth0lM1mqJGWPxDgHW5xnfc9-gBIyO4BZUUe6RNxc6YXb0Lvb9ZeQSO1_x6T4HI4PP24DxTRtw_uaOhiTRhzaybs6R-xYXQ/s320/Winter+Leaves.jpg" border="0" /></a><br />Απλωσε το χέρι σου , χάνομαι...<br /><div></div>Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-16894677849554741382007-10-24T21:34:00.000+01:002007-10-24T21:49:46.259+01:00Be Happy...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRM117ZB9aTSBv-dSwB0QZPzfPHTpY4P8m64YyboXluQh8z32F0hoMFoFAlZdrCZxeBUyEOlt5PjSJjJ45t2INiFU_WS5RhFIVmhtN8Nbw5onabSvTj3F_Jsx37ROn3cTPfGb3kA/s1600-h/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1011.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5125004686073113954" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRM117ZB9aTSBv-dSwB0QZPzfPHTpY4P8m64YyboXluQh8z32F0hoMFoFAlZdrCZxeBUyEOlt5PjSJjJ45t2INiFU_WS5RhFIVmhtN8Nbw5onabSvTj3F_Jsx37ROn3cTPfGb3kA/s320/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1011.jpg" border="0" /></a> Το ξέρεις ότι δεν θα σου χάλαγα χατήρι.. Εγώ , να ανοίξω τον υπολογιστή στις 11 το βράδυ για να μεταφέρω εικονίτσες ..<br /><br />Αmo μου , αυτά είναι τα αγαπημένα μου αντικείμενα και χωρίς αυτά δεν θα μπορούσα να επιβιώσω στην ζούγκλα του γραφείου..<br />Καφές για τόνωση , τσιγάρο για λήθη και νεράκι για να σβήνω τον πόνο μου ..<br /><br />Η κούπα βέβαια που είναι και η αγαπημένη μου , δίνει μια νότα χαράς στην συννεφιά μου ..<br />Μόνο που η Ελένη , συνάδελφος και φίλη , που μου την χάρισε πριν χρόνια , δεν είναι πιά στην ζωή .. Και ήταν γλυκειά και χαμογελαστή σαν την φάτσα της κούπας ..<br /><br />Ολοι οι άνθρωποι έχουμε κάποια αντικείμενα που τα θεωρούμε απαραίτητα για να περνάμε καλά ..Το πολυτιμότερο όμως όλων είναι η ίδια η ζωή μας .. Συχνά το ξεχνάμε αλλα αυτό πάντα έτσι είναι ...<br /><br />Καλώ όποιον θέλει και μπορεί να παίξει μαζί μας με αγαπημένα και ανεκτίμητα πράγματα που αγαπάει ..<br /><br />Καληνύχτα σε όλους και όνειρα γλυκά ..Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-25328387643968526942007-10-19T12:47:00.000+01:002007-10-19T12:50:14.276+01:00Το χρονικο μιας καταδιωξης...Από τότε που θυμάμαι τον ευατό μου κάτι και κάποιος με «κυνηγάει»..Οι περισσότεροι , άντρες και γυναίκες, προσπάθησαν να με μειώσουν , να με κάνουν να νιώσω ότι δεν αξιζω τίποτα . Ιστορία πολύ παλιά που αρχίσει από τα μικρά μου χρόνια..<br /><br />Ο δάσκαλος στην Πέμπτη και Εκτη δημοτικού μου έβαλε στο απολυτήριο 9 , γιατί τόλμησα να του πώ ότι πίστευα πως αξίζω το 10 !<br />« Δεν θα πάρεις 10» μου είπε «έτσι γιατί το κρίνω εγώ!»..Και άς ήταν ένας άξεστος του κερατά που έλεγε το αποχωρητήριο «αποχωρτήριο» και μου πήρε πολλά χρόνια να μάθω την σωστή λέξη, αφού πίστευα ότι για να το λέει έτσι αυτός που ήταν και δάσκαλος , έτσι θα είναι !!!<br /><br />Φθάνοντας στο λύκειο ο μαθηματικός δεν απαντούσε στις απορίες μου , προφανώς έκανε «ιδιαίτερα» και εγώ δεν ήμουν πελάτισσά του , συνεχώς με μείωνε αλλά και δεν μπορούσε να μην μου βάλει μεγάλο βαθμό γιατί τα έλεγα και τα έγραφα..<br />Θυμάμαι ακόμα τι λύτρωση ένιωσα , όταν στα διαγωνίσματα του τέλους , του έδωσα λευκή κόλλα , μισό λεπτό αφού άρχισε η διαδικασία του διαγωνίσματος.<br /><br />«Δεν θα γράψεις τίποτα ;» με ρώτησες..<br /><br />«Οχι» απάντησα , και πιστεύω ότι η ματιά μου έκρυβε μεγάλη ικανοποίηση .. Το είδα στο άδειο από απορία βλέμμα του ..<br /><br /><br />Αργότερα , δουλεύοντας , μιάς και έχω αρχίσει από τα 17 μου , έχω συναντήσει κάθε καρυδιάς καρύδι ..Αλλος μου την έπεφτε , αλλος με ακολουθούσε με το αυτοκίνητο ανάβοντας τα alarm του αυτοκινήτου του , άλλος ασκούσε το διευθυντιλίκι του μόνο στο κεφάλι μου ( καλή ώρα σαν τούτους που έχω τώρα) και με έβαζε στον πάγο γιατί δεν του χαμογελούσα γλυκά το πρωί...<br /><br />Από μερικούς ανθρώπους έχω νιώσει τόση κακία που μου είναι αδύνατον να εξηγήσω..<br />Από τον ίδιο μου τον άντρα την μεγαλύτερη , που με «έκοψε» τα πόδια και με άφησε να γλύφω τις πληγές ..<br /><br /><br />Σε αναζήτηση νέας δουλειάς λοιπόν , για να κερδίσω την αυτοεκτίμηση μου , να νιώσω ότι τόσο ECDL & EDP δεν θα πάνε χαμένα .. Οτι τόση εμπειρία στο χώρο των πωλήσεων πρέπει να εκτονωθεί και να εκτιμηθεί....<br />Οτι τα μάτια μου , όσο ωραία(;) και να είναι , τις ώρες της δουλειάς είναι μόνο για να σορτάρουν βάσεις δεδομένων για εξαγωγή στατιστικών στοιχείων..<br /><br />Μου αξίζει να μεγαλώνω το παιδί μου με σεβασμό και εκτίμηση από τους άλλους και να εργάζομαι βάσει των θεμιτών κριτηρίων ενός επαγγελματία....όχι από το πλήθος και το μέγεθος της «γυναικείας» μου «καλοσύνης» ..<br /><br /><br />Καλό Σαββατοκύριακο....Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-12268946349265834802007-10-12T14:44:00.001+01:002007-10-12T14:47:23.459+01:00Νεα αρχη..Βαρέθηκα να είμαι "ρόζ"..<br />Μαύρο και κόκκινο ταιριάζουν πιο πολύ με την ζωή μου τώρα ..<br />Πρέπει να δω δυναμικά τα πράγματα ..<br />Πρέπει να πάρω αποφάσεις ..<br />Το κόκκινο με βοηθά .. Το μαύρο μου δείχνει το λάθος ..<br /><br />Θέε μου , βοήθησε με ..Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-11785828761752260732007-10-02T14:33:00.000+01:002007-10-02T14:39:48.178+01:00Εχασες το πέπλο σου ; Κρυώνεις ;Δεν έβρισκα τόσο καιρό χρόνο να γράψω ..<br /><br />Βλέπεις χορεύω ένα δύσκολο χορό ανάμεσα στην κτητικότητα του πρώην και το άγχος της μικρής ..<br /><br />Εκείνος θεωρεί ότι μπορεί να ανακατεύεται στην ζωή μας και η μικρή , όπως είναι και το φυσικό για τα 14 χρόνια της .. τον ανέχεται, και φανερά απογοητευμένη μου δηλώνει « εγώ δεν ξαναπάω στον μπαμπά»...και το στοματάκι της είναι γεμάτο από έρπητες ...<br /><br />Εκείνος δεν μπορεί να καταλάβει ότι το «πέπλο» που κάλυπτε τα ψυχολογικά του , τα οικονομικά του , τα σεξουαλικά του έχει γίνει χίλια κομμάτια ...Δεν υπάρχει πια οικογένεια γι’ αυτόν γιατί αυτός το διάλεξε ..<br /><br />Και το «πέπλο» του (εγώ δηλάδή ) έχει γίνει σενίλ , καινούργιο και αχρησιμοποίητο αλλά καλύπτει τις ανάγκες τις δικές του και του παιδιού του...<br /><br />Δεν μου συγχωρεί που είμαι καλά και θέλω να πάω και καλύτερα και ψάχνει τρόπους για να ελέγχει την ζωή μας ..<br /><br />Θα κινηθώ νομικά , όχι για να αποκλείσω την επικοινωνία του παιδιού μαζί του (είναι άλλωστε κάτι που δεν θα το ήθελα ) , αλλά για δεί και με αποδείξεις ότι δεν είμαι πια το έρμαιό του και να πάψει να εισπράτει την χαρά του εγωισμού του από τα φοβισμένα μάτια της κόρης μου ...<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />« Θα πρέπει να αντιμετωπίσεις το ενήλικο παιδί σου .. σύντομα .. πόσο σε λυπάμαι ...»Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-45672714771088639142007-09-04T13:31:00.000+01:002007-09-04T13:34:38.310+01:00Δεν ξέρω..Δεν ξέρω αν πρέπει να θυμάμαι ,<br /><br />Δεν ξέρω αν πρέπει να ξεχάσω ,<br /><br />Δεν ξέρω αν πρέπει να γιορτάσω ,<br /><br /><br />Κι όμως σαν σήμερα γεννήθηκα ..Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-31583473871154579722007-08-29T10:57:00.000+01:002007-08-29T11:27:52.451+01:00Σαν όνειρο...Σοφοκλέους χαμηλά προς Πειραιώς ..<br /><br />Μεσημέρι ...<br />Εχω μόλις μιλήσει με την κόρη μου στο κινητό και το έχω αφήσει πάνω στο κάθισμα του συνοδηγού .. Το φάναρι αργό και το αμάξι τσουλάει απλά αφήνωντας το φρένο..<br />Είμαι κουρασμένη και ζαλισμένη από το αυχενικό που με ταλαιπωρεί , το φανάρι είναι κολλημένο και ξαφνικά βλέπω ένα χέρι , σε χρόνους που δεν μπορώ να παρακολουθήσω , να αρπάζει το κινητό και να χάνεται ..<br /><br />Πετάγομαι έξω από το αμάξι κρατώντας την τσάντα μου και αρχίζω να τρέχω πίσω του ξεφωνίζοντας και κλαίγοντας , προσπαθώντας να φτάσω το παιδί που έτρεχε μπροστά μου .. Φορούσε κόκκινη μπλούζα και τα ξανθά του μαλλιά το έκαναν να ξεχωρίζει στο πλήθος που βρίσκονταν στο πεζοδρόμιο αλλά και στο δρόμο ..<br /><br /><br />Το τρέξιμο αυτό , που κράτησε λίγα δευτερόλεπτα , το σταμάτησαν μερικά παιδιά από αυτά τα «εξαρτημένᨻ , που συχνάζουν εκεί λόγω ΟΚΑΝΑ..<br /><br />« Τι πάθατε κυρία , μην κλαίτε ... τι;;;;; θα σας το φέρουμε εμείς πίσω !!!!»<br /><br />Τα μάτια του γλαρά , τα λόγια τους παραμύθα από ουσία που χάνεται στις φλέβες τους.. Αυτό μπορεί λοιπόν να κάνουν οι ουσίες ; Να κάνουν πράξη τα αδύνατα ;..<br /><br />Προσπάθησα να συγκεντρωθώ .. Είχα ήδη χάσει από τα μάτια τον νεαρό με την κόκκινη μπλούζα και σκεφτόμουν που είναι το κοντινότερο κατάστημα για να διακόψω την γραμμή του τηλεφώνου..<br /><br />Τότε , συνειδητοποίησα ότι είχα αφήσει το αυτοκίνητο στην μέση του δρόμου με αναμμένη την μηχανή ..<br /><br />Τα παιδιά της παραμύθας το είχανε παρκάρει στην άκρη του δρόμου και μου προτάσανε τα κλειδιά ..<br /><br />« Τα κλειδιά σας κυρία , τα κλειδιά σας»...<br /><br /><br />Μπήκα αποκαμωμένη στο αυτοκίνητο ..<br /><br />«Μην φεύγετε κυρία , θα σας το φέρουμε το κινητό..¨»<br /><br />Μυδίασα .. και πριν προλάβουν τα μάτια μου να βουρκώσουν ξανά , ένα από αυτά τα παιδιά έφτασε τρέχοντας στο παράθυρο του αυτοκινήτου και μου έδειχνε κάποιο κινητο..<br /><br /><br />« Αυτό είναι κυρία ;.. Αυτό ;»<br /><br />Ανοιγόκλεισα αρκετές φορές τα μάτια μου για να τα καθαρίσω από τα δάκρυα και την έκπληξη..<br /><br /><br /><br />Αυτό ήταν ...<br /><br />Δεν ήξερα τι να πω , ψέλλισα μερικά ευχαριστώ , άνοιξα το πορτοφόλι μου και προσπάθησα να του δώσω κάποιο χαρτονόμισμα ..<br /><br />« Πρεζάκηδες είμαστε κυρία» μου απάντησε , « δεν είμαστε κακά παιδιά».. και μου ξαναέδωσε πίσω το χαρτονόμισμα ..<br /><br />Τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου ..<br />Εκλαιγα για την καλή μου τύχη , για την απρόσμενη κατάληξη , για τα παιδιά αυτά που με έβαλαν στο αμάξι , εκλεισαν τις ασφάλειες και με προέτρεψαν να κλείσω τα παράθυρα και να γυρίσω σπίτι μου ..<br /><br /><br />« Δεν ήθελαν αστυνομίες και ελέγχους στο γκέτο τους , γι’ αυτό στο έφεραν πίσω», μου είπε αργότερα ο Γιάννης ..<br /><br />Δεν θέλω να πιστέψω οι άνθρωποι έχουν χαθεί στις λάσπες και στα βρωμόνερα ..<br /><br />Δεν θέλω να πιστέψω ότι τα μάτια αυτών των παιδιών , πίσω από το λήθαργο και την εξάρτηση , δεν σπιθηροβολούν ..<br /><br /><br />Εγώ τα είδα , ξέρω καλύτερα ..Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-30312185501348238092007-08-03T09:36:00.000+01:002007-08-03T09:37:37.523+01:00Διακοπές ..Καλές και γλυκές διακοπές σε όλους ...Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-17763392.post-54923377482103993872007-07-18T09:09:00.000+01:002007-07-18T09:15:08.338+01:00Αγάπη της ζωής μου , Αγάπη δυνατή ..Βραδάκι καλοκαιριού.. Σειρές κόκκινα φώτα από σταματημένα αυτοκίνητα δείχνουν νοητά , εκεί στο λόφο...Σε ένα θέατρο σκαλισμένο στο βράχο , φωτισμένο και γεμάτο ασφυκτικά από κόσμο ..<br /><br />Ψάχνω με τα μάτια να βρώ μια μικρή γωνιά αδειανή , μια θέση στο όνειρο .. Μάταια .. Οι κερκίδες κατάμεστες και η μικρή μελαχρινή ύπαρξη της ζωής μου θέλει να κρεμαστεί εκεί κάτω από την σκηνή...<br />Της εξηγώ ότι μια θέση στο κέντρο του θεάτρου θα είναι πολύ καλύτερη ..<br />Ψάχνω , ψάχνει ..Κάτι γίνεται και στα μάτια της λάμπει η χαρά ..<br /><br /><em><strong>Πως είναι άραγε να νιώθει για πρώτη φορά αυτή την μαγεία της στιγμής ; Την μαγεία μιας συναυλίας με νότες αγαπημένες και χαραγμένες στην καρδιά ;<br /></strong></em><br />Φυσάει εδώ ψηλά και το τρίχωμα από τα χέρια μου έχει σηκωθεί λιγάκι....<br /><br />Μικρά φωτάκια σε μώβ και κόκκινο χρώμα σε πρώτο πλάνο , επάνω στην σκηνή.. Σε δεύτερο πλάνο η Αθήνα απλώνεται μπροστά και μας αγκαλιάζει .. Η ζωή είναι εκεί και νιώθεις πως πρέπει να ζήσεις γιατί η ευτυχία είναι στιγμές και κανείς δεν μπορεί να τις κερδίσει με άλλο τρόπο..<br />Σε λίγο εκείνος είναι στο κέντρο της σκηνής και τραγουδά .. Η μικρή πότε χοροπηδά και ποτέ κινεί ρυθμικά τα χέρια της ανάλογα με την μουσική ..<br /><br /><strong><em>Πως είναι άραγε να μην σε πονάνε τα τραγούδια ; Να μην νιώθεις τσιμπήματα στην καρδιά στο άκουσμα των στίχων τους ;<br /></em></strong><br /><br /><blockquote></blockquote>"Στενά μπαλκόνια, δειλινά στενά<br />καρδιές μπαλόνια πετούν στο πουθενά<br />ποτάμι μαύρο στις φλέβες μου κυλάς<br />κι ας μην ξανάβρω τον τρόπο που φιλάς".<br /><br /><br />Η μουσική γλυκιά και χαλαρωτική .. Οι πόνοι στον αυχένα μου υποχωρούν . Τα νεύρα του λαιμού μου είπαν να αφήσουν πια αυτή την κλασσική κοτσίδα που λάνσαραν μέχρι τώρα και να αφεθούν ελεύθερα σε χτένισμα απλό και χαλαρό ειδικά για αυτή την γοητευτική μουσική νύχτα....<br /><br />Νύχτα , γοητεία , μουσικά , μαγεία , γλυκό τέλος ..<br /><br />Εκείνος χαιρετάει τον κόσμο με αγάπη .. Φαίνεται στα μάτια του από το video wall που ζουμάρει ..<br />Και εμείς , κρατώντας η μία το χέρι της άλλης κατηφορίζουμε τον δρόμο .. Κάποιο ταξί δίνει την ευκαιρία στο σώμα μας να χαλαρώσει και να μικρύνει την απόσταση από το σπίτι που φιλοξενεί τα όνειρά μας ..<br /><br />Δεν αφήνω το χέρι σου .. Το τραγούδι που έχεις επιλέξει να παίζει το κινητό σου όταν σε παίρνω τηλέφωνο είναι προφητικό ..<br /><br /><br />"Να είσαι εκεί πάντα μέσα στην ζωή μου ,<br />τα φώτα της ν’ ανάβεις ,<br />και ας μην την ζείς μαζί μου..<br />Αν λίγο μ’ αγαπάς να είσαι εκεί ,<br />Αγάπη της ζωής μου αγάπη δυνατή.."Όνειρα γλυκά..http://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.com3