Ποτέ δεν μου άρεσαν οι γιορτές ..
Συνηθισμένο φαινόμενο σε μόνους και εσωστρεφείς ανθρώπους ...
Πάντα τα λαμπάκια , τα κραυγαλέα χρώματα , τα κόκκινα , η πολυδιάστατη βουή των γιορτινών δρόμων , δεν ήταν τα καλύτερό μου ..Πάντα όμως προσπαθούσα να δώ την «γιορτή» μέσα από όλα αυτά και να ζήσω και εγώ μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο την χαρά και την ξεγνοισιά της στιγμής ..
Φέτος , ίσως έχω ένα λόγο παραπάνω να μισώ τα κόκκινα αυγά , αυτά που άφησε η μητέρα μου στο τραπέζι της κουζίνας , μέσα σε μια , κατά τα άλλα , συμπαθητική κεραμική πάπια ..
Οι δηλώσεις της πριν από λίγες μέρες με άφησαν άφωνη...
Οι λεπτομέρειες είναι αισχρές αλλά η ουσία είναι ότι διαφωνεί με την προσωπική μου ζωή και λυπάται αλλά δεν μπορεί να με βοηθά άλλο .. Της είναι κουραστικό να μαγειρεύει κάθε μέρα για την κόρη μου !!!... ( Μένουμε εγώ στον 1ο εγώ και στο ισόγειο αυτή !)
Θυμάμαι , όταν άρχισα να νιώθω τα πρώτα σημάδια εγκατάλειψης από τον πρώην άνδρα μου , έτρεχα να της τα μεταφέρω.. «Μπά αποκλείεται .. ιδέα σου είναι ..» .. Μετά από αυτό πέρασα 2 από τα πιο άσχημα χρόνια της ζωής μου , προσπαθώντας να «πνίξω» αυτήν την ιδέα που μου χαράκωνε την καρδιά ..
Και τώρα , μετά από τόσα που έχω περάσει , αυτό .. Διαφωνεί για τον άνθρωπο που με βοήθησε να « στήσω» ξανά τα πόδια μου στην γή ..και με εγκαταλείπει και αυτή...
Σε άλλους καιρούς ίσως να ένιωθα κεραυνοβολημένη , μόνη , ένα με το χώμα ..
Τώρα όμως όχι ..
Δεν μπορεί κανείς να αγγίξει την ζωή μου .. Δεν θα τον αφήσω εγώ ξανά ..
Είμαι καλά και μπορώ τα πάντα ..
Ο μόνος λόγος που θα συνεχίσω να μένω δίπλα της είναι γιατί εγώ πάντα θα είμαι εκει για κείνη ..
Είμαι σίγουρη ότι γρήγορα θα το καταλάβει.. Αλλωστε οι δικές μου πληγές έχουν πια μάθει να έχουν «αυτοίαση» , γρήγορη και επιθετική ....
Και για να μην το «κλαίμε» πολύ το θέμα , αύριο γιορτάζω ..
«Την εν πολλές αμαρτίαις περιπεσούσας » δεν είναι ;
