Ξέρετε ότι υπάρχουν πεταλούδες με ...

 

διάφανα φτερά....;;

Ιερά Οδό και Θηβών..

Διαβάζοντας το σημερινό post της Philikatsou , θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα περιστατικό που μου συνέβει σήμερα ...



Παρασκευή πρωί ,

Διασταύρωση Ιερά Οδό και Θηβών , Αιγάλεω

Η ώρα είναι οχτώ και κάτι το πρωί..
Περιμένοντας στο φανάρι , μια τσιγγάνα πλησιάζει το τζάμι του αυτοκινήτου μου και μου ζητά χρήματα .. Κρατά στα χέρια της ένα μωρό αρκετά μικρό , που μοιάζει σαν
Ρώσικη κούκλα..

Τυλιγμένο σφιχτά με ένα κουβερτάκι και δυο -τρείς ιμάντες που διατρέχουν το σώμα του ώστε να μπορεί να μένει σταθερό σαν κούκλα .. Αυτό που λέμε « φασκιωμένο»..
Μια σταγόνα γάλα σχεδόν στάζει από το στοματάκι του , και η μάνα μου χαμογελά και λάμπει η χρυσή οδοντοστοιχεία της . Προσπαθώ να καταλάβω αν είναι κούκλα ψάχνοντας ένα σημείο ζωής στα κλειστά ματάκια του .. Αναπνεύει  και ανακουφίζομαι ..

Την ρωτάω γιατί έχει έτσι το μωράκι ..
Μου απαντά « έτσι το έχουμε εμείς»..

Χίλια ευχαριστώ συνοδεύουν την θέα του νομίσματος και το πέρασμά μου από το φανάρι ..

Ξεκίνημα ζωής σφιχτά δεμένης και κολλημένης σε πολιτισμούς που παλιώνουν και δεν βλέπουν το αύριο ..Που  κανείς δεν τους δίνει την ευκαιρία να ζήσουν αλλιώς..
Λίγες ευκαιρίες , λίγες χαρές ..


Φτάνοντας στην Κηφισιά , το μυαλό μου έχει μείνει πίσω ..

Ιερά Οδό και Θηβών ..

Με τα μάτια της ψυχής ...

Παρακολούθησα εχθές τον ελληνικό τελικό της  Eurovision 2006 , αν και κανένα τραγούδι , από όσο τα άκουσα στον τρέιλερ , δεν με ενθουσίασε...
Το συγκεκριμένο διαγωνισμό , όταν ήμουν αρκετά μικρή τον παρακολουθούσα ανελλιπώς  και  βλέποντας την εξέλιξή του σήμερα , είναι σαν να γυρίζω σε εκείνα τα χρόνια  .. Τότε που κάθε τραγούδι που έβγαινε πρώτο και σίγουρα το αντίστοιχο ελληνικό ,  γίνονταν για μένα και τους φίλους σύνθημα και ατέλειωτο παιχνίδι στο στενό της γειτονιάς ..

Δεν ξέρω πώς  αλλά μέσα από την εικόνα της ΄Αννας Βίσση  που ερμήνευε ένα ένα τα τραγούδια , εγώ έβλεπα κάτι άλλο ..

Τα τρία πρώτα  ερμηνεύτηκαν χαλαρά και όχι με το πάθος που συνήθως διακρίνει την Αννα ..

Το τέταρτο όμως , και τελικά η επιλογή του κόσμου και της επιτροπής , δόθηκε από την Αννα δώρο στον κόσμο , έτσι όπως μόνο αυτή ξέρει ..
Η αγάπη της για το τραγούδι , για τον άνθρωπο που το έγραψε , για την ψυχή της που έβγαινε στους στίχους  πέρασε στον κόσμο και τον καθήλωσε ..Ισως το τραγούδι να ήταν λυρικό και μόνο δραματικά θα μπορούσε κανείς να το ερμηνεύσει αλλά ...

Για μένα , η ‘Αννα «διάλεξε» το τραγούδι που θα μας αντιπροσωπεύσει στον διαγωνισμό..

Βλέπετε η καρδιά μιλάει με τα μάτια , με το σώμα , με τα χέρια ..

Κάπου εκεί είδα  την επιλογή της ...

Εύχομαι καλή επιτυχία στην ΄Αννα ..
Το τραγούδι δεν έχει σημασία .. Η ψυχή που μπορεί να δώσει στην ερμηνεία του είναι σίγουρα μια νίκη ..

Γλυκειά πληγή ....

Tρίτη μεσημέρι ,


Χαζεύω τα σημάδια στα χέρια μου από το σπάγκο του χαρταετού ..
Ρόζ μικρές γραμμές χαραγμένες στα περισσότερα δάκτυλά μου ..
Ακούω ακόμα στα αυτιά μου τις φωνές της ..
«Πετάει μαμά , πετάειιιιιιι!!!!»

Μόνο τα χέρια μου πλήγωσα χαρά μου ..


Θα μπορούσα να γίνω ανοιχτή πληγή που αιμοραγεί για σένα ..
Αν δεν είμαι δηλαδή ..