TO ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΥ
ΜΕΡΟΣ 4ο



Η κατάσταση παρέμενε ίδια και χειρότερη .. Εξαφανιζόσουν τα βράδια , αμελούσες το σπίτι ,το παιδί, εμένα ..Πίστευα πως όλα οφείλονται στο ζάχαρο και στην άρνηση σου να δεχτείς το πρόβλημα . Νόμιζα ότι προσπαθούσες να ζήσεις και έλπιζα ότι θα ήθελες και εμένα δίπλα σου ..

Λάθος ..

Καλοκαίρι 2003 .. Στα πολλά προβλήματα προστέθηκε και η αρρώστεια του πατέρα σου .. Επιθετικός καρκίνος σε πολλά ζωτικά όργανα . Ηρθες μια μέρα σπίτι κρατώντας ένα φυλλάδιο από ένα ξενοδοχείο με νεροτσουλήθρες .

" Θα ήθελα σίγουρα το παιδί να κάνουμε εκεί διακοπές " .. μου είπες .."

" Ας πάρουμε και τους γονείς σου " είπα .. " είναι το τελευταίο καλοκαίρι του πατέρα σου ..

Με κοίταξες στα μάτια .. Πάντα ήξερες πόσο ευαίσθητη ήμουν .. Κρίμα που το εκμεταλλεύτηκες έτσι ..


Ξεκινήσαμε λοιπόν για το προορισμό που είχαμε διαλέξει.. Οσες μέρες μείναμε εκεί ένιωθα το άγχος να με πανικοβάλει . Μήπως πάθει κάτι ο πατέρας του , πόσο γρήγορα μπορούμε να φτάσουμε στο κοντινότερο νοσοκομείο και άλλα πολλά που τελικά , όπως αποδείχτηκε , μόνο εγώ τα σκεφτόμουν ..

Φτάσαμε εκεί μεσημέρι και το απόγευμα κατεβήκαμε στην πισίνα .. Οπως πίναμε τον καφέ μας σηκώθηκε λέγοντας " που βρέθηκε εδώ αυτή " ενοχλημένος για την χαιρετούρα που θα ακολουθούσε .." Είναι η γυναίκα ενός φίλου μου " μου είπες και σε παρακολουθούσα να την χαιρετάς λίγο μετά ..

Η κυρία του κυρίου έγινε συχνή συντροφιά μας , μαζί με τα δύο της παιδιά και όλως τυχαίως βρισκόταν πάντα κάπου εκεί κοντα .. Την έβλεπα να τρέμει ολόκληρη κυριολεκτικά , σε στιγμές που πίναμε κάποιο καφέ ή τρώγαμε.. " Δεν πρέπει να είναι πολύ καλά τα νεύρα της " σκέφτηκα ..
Παρατήρησα κάποιες φορές τον τρόπο που σε κοιτούσε , γεμάτη θαυμασμό και ενδιαφέρον ..
" Την καημένη .. της αρέσει " σκέφτηκα .. Ετσι "λίγη" φάνταζε στα μάτια μου και ήταν αδύνατον να δω τίποτα άλλο πέρα από αυτό..

Σίγουρα δεν είναι τυχαίο που ασχολείσαι με την πολιτική .. Απαιτεί να ακολουθείς πιστά κανόνες υποκρισίας και απάτης ..