Ονειρα γλυκα...

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006

Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ . ΚΑΘΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ.


ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ...
ΜΕΡΟΣ 1ο
17η Νοεμβρίου 1988..


Ιστορική μέρα .. Εορτασμός της μνήμης του Πολυτεχνείου και εσύ μου είχες τηλεφωνήσει το πρωί στη δουλειά ..(Βλέπετε άρχισα να δουλεύω από τα 17 μου , γιατί ενώ είχα περάσει παιδαγωγική στα Ιωάννινα , ο πατέρας μου δεν με άφησε να πάω..Τότε είχα πονέσει πολύ αλλά πείσμωσα και αγωνίστηκα δουλεύοντας και σπουδάζοντας συγχρόνως σε σχολή γραμματέων.. )

« Θα ήθελα να βγούμε για ένα ποτό το βράδυ .. αν θες και εσύ ..»

Σε είχα γνωρίσει πριν λίγες μέρες σε μια φιλική παρέα . Ψηλός , ξανθός με γαλάζια μάτια ... Ευγενικός αλλά και τολμηρός συγχρόνως ..
Οταν είσαι 19 χρονών πιστεύεις ότι υπάρχουν άγγελοι ...

«Ναι .. εντάξει..» σου απάντησα δειλά ..


Το ραντεβού ήταν κατά τις 8 σε ένα παρκάκι κοντά στο σπίτι μου ..
Πήγαμε σε club της μόδας εκείν η την εποχή ...
Ποτό , κουβέντα , χαμόγελα ..

Μου πρότεινες μια βόλτα με το αυτοκίνητο κοντά στη θάλασσα ..Το πρώτο φιλί ..


Ηταν πολύ νωρίς τότε για να ξέρω ότι οι στίχοι ενός ζεμπέκικου θα φωτογράφιζαν την σχέση μου μαζί σου :


Δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω ,
Νόμιζα πως είχα αγκαλιά τον τελευταίο
Πόσο λάθος έκανα
Που για σένα πέθαινα ..
Τώρα που με πούλησες το ξέρω ...”




Ξεκινήσαμε έτσι μια σχέση που έμελλε να σβήσει σε μια αίθουσα δικαστηρίου τον Μαϊο του 2004 .. Εσύ όρθιος , κρατώντας ένα μπλε φάκελο , να προσπαθείς να πάρεις με το μέρος σου το απόσταγμα αυτής της σχέσης , το παιδί μας , να χειρονομείς κατακόκκινος και να διεκδικείς την επιμέλεια της μικρής κόρης μας ..

Ούτε στα χειρότερα όνειρα μου δεν είχα δεί τέτοιον εφιάλτη ..


Συνεχίζεται ...









Ευχαριστώ την Αλκυόνη για τη ιδέα ...

3 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα