Ονειρα γλυκα...

Τετάρτη, Αυγούστου 29, 2007

Σαν όνειρο...

Σοφοκλέους χαμηλά προς Πειραιώς ..

Μεσημέρι ...
Εχω μόλις μιλήσει με την κόρη μου στο κινητό και το έχω αφήσει πάνω στο κάθισμα του συνοδηγού .. Το φάναρι αργό και το αμάξι τσουλάει απλά αφήνωντας το φρένο..
Είμαι κουρασμένη και ζαλισμένη από το αυχενικό που με ταλαιπωρεί , το φανάρι είναι κολλημένο και ξαφνικά βλέπω ένα χέρι , σε χρόνους που δεν μπορώ να παρακολουθήσω , να αρπάζει το κινητό και να χάνεται ..

Πετάγομαι έξω από το αμάξι κρατώντας την τσάντα μου και αρχίζω να τρέχω πίσω του ξεφωνίζοντας και κλαίγοντας , προσπαθώντας να φτάσω το παιδί που έτρεχε μπροστά μου .. Φορούσε κόκκινη μπλούζα και τα ξανθά του μαλλιά το έκαναν να ξεχωρίζει στο πλήθος που βρίσκονταν στο πεζοδρόμιο αλλά και στο δρόμο ..


Το τρέξιμο αυτό , που κράτησε λίγα δευτερόλεπτα , το σταμάτησαν μερικά παιδιά από αυτά τα «εξαρτημένᨻ , που συχνάζουν εκεί λόγω ΟΚΑΝΑ..

« Τι πάθατε κυρία , μην κλαίτε ... τι;;;;; θα σας το φέρουμε εμείς πίσω !!!!»

Τα μάτια του γλαρά , τα λόγια τους παραμύθα από ουσία που χάνεται στις φλέβες τους.. Αυτό μπορεί λοιπόν να κάνουν οι ουσίες ; Να κάνουν πράξη τα αδύνατα ;..

Προσπάθησα να συγκεντρωθώ .. Είχα ήδη χάσει από τα μάτια τον νεαρό με την κόκκινη μπλούζα και σκεφτόμουν που είναι το κοντινότερο κατάστημα για να διακόψω την γραμμή του τηλεφώνου..

Τότε , συνειδητοποίησα ότι είχα αφήσει το αυτοκίνητο στην μέση του δρόμου με αναμμένη την μηχανή ..

Τα παιδιά της παραμύθας το είχανε παρκάρει στην άκρη του δρόμου και μου προτάσανε τα κλειδιά ..

« Τα κλειδιά σας κυρία , τα κλειδιά σας»...


Μπήκα αποκαμωμένη στο αυτοκίνητο ..

«Μην φεύγετε κυρία , θα σας το φέρουμε το κινητό..¨»

Μυδίασα .. και πριν προλάβουν τα μάτια μου να βουρκώσουν ξανά , ένα από αυτά τα παιδιά έφτασε τρέχοντας στο παράθυρο του αυτοκινήτου και μου έδειχνε κάποιο κινητο..


« Αυτό είναι κυρία ;.. Αυτό ;»

Ανοιγόκλεισα αρκετές φορές τα μάτια μου για να τα καθαρίσω από τα δάκρυα και την έκπληξη..



Αυτό ήταν ...

Δεν ήξερα τι να πω , ψέλλισα μερικά ευχαριστώ , άνοιξα το πορτοφόλι μου και προσπάθησα να του δώσω κάποιο χαρτονόμισμα ..

« Πρεζάκηδες είμαστε κυρία» μου απάντησε , « δεν είμαστε κακά παιδιά».. και μου ξαναέδωσε πίσω το χαρτονόμισμα ..

Τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου ..
Εκλαιγα για την καλή μου τύχη , για την απρόσμενη κατάληξη , για τα παιδιά αυτά που με έβαλαν στο αμάξι , εκλεισαν τις ασφάλειες και με προέτρεψαν να κλείσω τα παράθυρα και να γυρίσω σπίτι μου ..


« Δεν ήθελαν αστυνομίες και ελέγχους στο γκέτο τους , γι’ αυτό στο έφεραν πίσω», μου είπε αργότερα ο Γιάννης ..

Δεν θέλω να πιστέψω οι άνθρωποι έχουν χαθεί στις λάσπες και στα βρωμόνερα ..

Δεν θέλω να πιστέψω ότι τα μάτια αυτών των παιδιών , πίσω από το λήθαργο και την εξάρτηση , δεν σπιθηροβολούν ..


Εγώ τα είδα , ξέρω καλύτερα ..

5 σχόλια:

  • Τη Αυγούστου 30, 2007 10:27 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

    Είναι θύματα, δεν είναι κακά παιδιά.
    Κι αν γίνονται κάποιες φορές, φταίει που είναι έρμαια της εξάρτησής τους κι αυτό το ξέρουμε όλοι.

    Βιαζόμαστε να κρίνουμε, ακόμα και από την εμφάνιση, (το έχω κάνει κι εγώ )από τα πόσα σκουλαρίκια τρυπάνε το δέρμα πολλών νέων σήμερα.Είναι κι αυτά καλά παιδιά.

    Καλως ήλθες :)

     
  • Τη Αυγούστου 30, 2007 3:18 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Paranoia είπε...

    Εξάρτηση=αρρώστεια

    δεν είναι κακά παιδιά, χαμένα σε ένα κόσμο που τους πρόδωσε είναι τα περισσότερα

    "κάποτε στον υπόγειο της Ομόνοιας-πηγαίνοντας το πρωί στη δουλειά μου, μια μάνα στα γόνατα παρακαλούσε κλαίγοντας την κόρη της που σερνότανε : πάμε σπίτι ηλιαχτίδα μου, σήκω, φώναζε, αλλά εκείνη μάλλον δεν την άκουσε ποτέ"

    καταλαβαίνω τα δάκρυά σου, καταλαβαίνω τη σημασία τους

     
  • Τη Αυγούστου 30, 2007 9:37 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Paranoia είπε...

    Την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου στις 12 το μεσημέρι για τρία λεπτά να προκαλέσουμε μαζική α-κινητοποίηση, στην μνήμη των νεκρών και των χαμένων, στην ελπίδα μιας διαρκούς και μόνιμης διαμαρτυρίας για προστασία και αναγέννηση.

    Την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου στις 12 το μεσημέρι για τρία λεπτά να προκαλέσουμε μαζική α-κινητοποίηση, οχημάτων, εργασιών, σκέψεων, θορύβων όρθιοι και σιωπηλοί όπου βρεθούμε να αφουγκραστούμε τους ήχους της γης.

    Την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου στις 12 το μεσημέρι για τρία λεπτά να προκαλέσουμε μαζική α-κινητοποίηση, όλου του συστήματος, οικονομικού, πολιτικού, εργασιακού, επικοινωνιακού να δείξουμε ότι δεν είμαστε πολλοί, είμαστε όλοι, που πενθούμε, ελπίζουμε και συμπαραστεκόμαστε ενεργά.

    Την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου στις 12 το μεσημέρι για τρία λεπτά να προκαλέσουμε μαζική α-κινητοποίηση, να παγκοσμιοποιήσουμε το δικό μας μήνυμα σε όλο το πλανήτη στέλνοντας το μήνυμα για συμμετοχή την ίδια ώρα Ελλάδας σε όλο τον κόσμο σε όλες τις γλώσσες.

    Μήνυμα για SMS και email

    ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΓΙΑ ΤΡΙΑ ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΗ Α-ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ. ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΖΟΙ, ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΟΡΘΙΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΛΟΙ, ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ, ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ, ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ.

    Διαδώστε την προσπάθεια με sms και email στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε απλούς πολίτες , Μ.Μ.Ε., Οργανώσεις. Όποιος μπορεί ας το μεταφράσει . Να γίνει μήνυμα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου μιας κοινής αφετηρίας, μιας κοινής προσπάθειας, μιας κοινής νέας αρχής.

    Περισσότερα και συντονισμός δράσης στο http://manosnik.blogspot.com/


    ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ

     
  • Τη Σεπτεμβρίου 03, 2007 7:46 π.μ. , Ο χρήστης Blogger jojo είπε...

    μπορεί να μη θέλανε την αστυνομία στα πόδια τους, αλλά αν ήθελαν απλά να εκμεταλευτούν την κατάσταση θα έπαιρναν τα λεφτά που τους πρότεινες...
    όχι, εγώ πιστεύω οτι είδαν την απόγνωσή σου και διέκριναν κάτι απο την δική τους...
    ναι, είναι καλά παιδιά αλλά ποιός στέκεται να το δει όταν όλοι βιαζόμαστε να κολλήσουμε ταμπέλες?

     
  • Τη Σεπτεμβρίου 04, 2007 9:15 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Όνειρα γλυκά.. είπε...

    Amo , paranoia , jojo..

    Εχετε δίκαιο .. Ολοι βιαζόμαστε να βάλουμε ταμπέλες

    Αλλά σίγουρα εκείνη την στιγμή ήμουν για αυτούς ένα πλάσμα περισσότερο ευάλωτο και από τους ίδιους .. Και μπορούσαν να με βοηθήσουν .. και το έκαναν ..

    Φιλιά σε όλες ..

     

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα