Κόκκινο σπόρ αμάξι ...

Καμιά φορά αναρωτιέμαι .. Ναι , έχω κάνει λάθη αλλά ως πότε θα τα πληρώνω ;
Λάθη όπως το ότι σε εμπιστεύτητα σε μια πολύ τρυφερή ηλικία ( 19 ετών) , έζησα μαζί σου , προσπάθησα να δημιουργήσω και να κρατήσω μια οικογένεια , ενα παιδί που με φώναζε μαμά ,να βοηθήσω εσένα που λές και με κρατούσες από την μπλούζα για να μην ξεφύγω από την δική σου νοητή γραμμή και σε ξεπεράσω ..

Εχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια (παρά πέντε μήνες) και δεν μπορώ να ξεμπερδέψω από τα κακώς κείμενα μια ζωής 15 χρόνων που έζησα μαζί σου ..
Ισως σου κάνει εντύπωση που μπορώ να στέκομαι όρθια χωρίς εσένα , που αντιμετωπίζω την ζωή με αισιοδοξία ..

Εγώ τα λάθη μου τα ξέρω αλλά και ξέρω πως να πάω παρακάτω .. Αλλωστε τα τελευταία χρόνια που ζήσαμε μαζί ήσουν παρών-απών.
Ει κούκλε .. Εχω μάθει να ζω από πολύ καιρό τώρα μόνη μου , πληρώνοντας , ξεχρεώνοντας και αγαπώντας το παιδί μου ..

Μόνο που φοβάμαι ότι εσύ έχασες το δεκανίκι σου .. Τον άνθρωπο που ξεσπούσες και ήξερες ότι θα ήταν έτσι και αλλιώς εκεί .. Ισως γι’ αυτό τώρα ενεργείς με μίσος και ζήλια προσπαθώντας να υπονομεύσεις κάθε άνοιγμα των φτερών μου , κρατώντας τον άνεμο να μην φυσά .. Αδύνατον όμως ..


Αναρωτιέμαι αν βλέπεις την δυστυχία σου .. Αν μπορείς να διακρίνεις στα μάτια του παιδιού μας το λάθος σου ..
Αν βλέπουν ακόμα καλά τα γαλάζια αυτά μάτια .... σε λυπάμαι ...

Οτι και αν κάνεις , την έχω περάσει την νοητή σου γραμμή , αυτή που χάραζες κάθε φορά που δεν με άφηνες να ζήσω , κάθε φορά που με χτυπούσες για να διακόψεις τα όνειρά μου , κάθε φορά που εξαντλούσες όλη σου την δύναμη για να κοροιδέψεις και να με υποβιβάσεις ..

Ζω τώρα και ότι και αν κάνεις τώρα είναι σαν το σταμάτημα στα διόδια της Αττικής Οδού ενός καινούργιου σπόρ κόκκινου αυτοκινήτου που τρέχει για το Βενιζέλος ..Η μηχανή είναι καινούργια .. τίποτα δεν την σταματά ...




Κοίτα ... δεν βλέπεις πιά ;