Ονειρα γλυκα...

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 16, 2006

Μαύρα μακριά μαλλιά ...





Η βροχή έπεφτε με δύναμη στα τζάμια και έφτανε στην ψυχή μου ... Δεν μπορούσα να αποφασίσω τι μπορούσε να με κρατάει μέσα σε αυτό το σπίτι .Τα αγαπημένα μου αντικείμενα , τα φυτά , η αδιαφορία σου ... Ηταν καιρός που είχα περιορίσει την διαμονή μου σε ένα συγκεκριμένο δωμάτιο και οι συναντήσεις μας ευχόμουν να ήταν σύντομες και ανέμακτες ..Η ζωή σου , η δουλειά σου , η ασχολία σου με τα κοινά , η ψυχή σου είναι για μένα πια αφιλόξενα τοπία και τεράστιες παραλίες  που κάποια άλλη έκανε τις βόλτες της ...

Ανηκες πιά κάπου αλλού και εγώ είχα χαθεί μέσα στα πρέπει στα μπορεί, στις νομικές διαδικασίες , στις επιπτώσεις μια φυγής , σε ένα νομικό λάθος ..
Η συμπεριφορά σου ... λες και είχαμε αλλάξει ρόλους .. Επαιζες το θύμα και ο θύτης σου είχε γίνει ένα με το πάτωμα ... Πολύ καιρό μετά παραδέχτηκες « Σε αδίκησα»..τα είχες κάψει όμως όλα τα χαρτιά σου ..


Οταν το φορτηγό έστριβε το δρόμο , φορτωμένο με τα πράγματα μιας χαμένης ευτυχίας , ξέσπασα σε γοερό κλάμα .. Τι κι αν οδηγούσα .. Δεν ήταν το κλάμα που θόλωνε το βλέμμα μου , δεν μπορούσα να δώ έτσι και αλλιώς καθαρά ..
Ειχα προδωθεί και μου φαίνονταν απίστευτο να ζω σε τόσο μεγάλο ψέμα ... Το ψέμα σου ... Θα έβρισκα το κουράγιο να συνεχίσω αλλά σίγουρα δεν θα πέρναγα ξανά από αυτό το συγκεκριμένο δρόμο...


Καμιά φορά  εξηγώ σε φίλες μου τα όνειρα που βλέπουν τα προηγούμενα βράδια , γιατί λέει ότι τους πω τους «βγαίνει»..
Εγώ πάλι φοβάμαι να βλέπω όνειρα ...Θυμάμαι ακόμα ζωντανά εκείνο που είδα λίγο καιρό πριν ανακαλύψω ότι δεν ήσουν πιά το αγόρι με γαλάζια μάτια ..
Πως οι πράξεις σου έδειχναν άνθρωπο διαφθαρμένο και αιμοσταγή..

Σε κάποιο σημείο του κορμιού μου , από αυτά που χαρακτηρίζουμε «κρυφά» υπήρχε ένα σπύρι .. Στην προσπάθεια μου να το εξαλείψω είδα το περιεχομένο του να καλύπτει όλο μου το σώμα ..

Ο οχετός δεν μπορεί να κρυφτεί .. Κάποιο στιγμή κατακλύζει τα πάντα και τίποτα δεν τον σταματά ..

Εχω περάσει πολλά για να μπορώ να κοιμάμαι με  «όνειρα γλυκά»..
Ισως και γι’ αυτό να κατέληξα σε αυτό για τίτλο του blog μου..
Το μόνο που θέλω πια είναι το παιδί μου να μπορεί να βλέπει όνειρα , να προσπαθεί να τα φτάσει και να τα κατακτά ...
Να δώ στα μάτια της την ευτυχία του ονειρεύομαι , αγαπάω , πετάω ψηλά ..

Ονειρα γλυκά μιας μανούλας που καταθέτει ότι έχει στα πόδια μια μικρής μελαχρινής ύπαρξης ..
(Είναι πάντως και αυτό ένα καλό σημάδι .. Δεν μοιάζει σε τίποτα  με τον «ξανθο-άγγελο» πατέρα της ..!!!!)


2 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα